בنیاے בوᓆـلویے

من نفسم

نمیدونم اینی ک میخوام بنویسم جزئی از خاطرات بد توی زندگیم میشه !ولی مینویسم:)

حدودا سال ۹۱/۹۲ که توی بازار یه دختری رو دیدم ک گیتار دستش بود خب منم ک عاشق هنر گفتم خوبه منم یه امتحانی کنم :)

به مریم گفتم چطوره بریم کلاس گیتار دقیقا با این حالت ♡_♡

ولی مریم جوری باهام برخورد کرد که تغییر حالت دادم و این صورت ●_○ شدم :( 

ولی من هچنان دل در گروی گیتار داشتم :)

همراه باباییم رفتم یه گیتار خریدم و از اون طرف هم رفتم ثبت نام کردم و دوباره زنگیدم به مریم ک ثبت نامت کنم‌ اونم نه گذاشت نه برداشت گوشی رو قطع کرد :/

منم فرداش کلاس داشتم با کلی استرس رفتم کلاس و وقتی میومدم از کلاس در اوج تنهایی میرفتم توی اتاق برای خودم تیک تیک میزدم ^_^

و هیچ کدوم از اعضای دوست داشتنی خانواده نفس را تشویق نگفتند حتی اون قُلک جان  :|

من نیز که سرافکنده گشته بودم کلاس را رها گفتم تا همین یک ماه پیش 

به مریم گفتم چرا گیتار ندوست اون گفت من ؟نه بابا دوست :)

و اینگونه گشت که من این اتفاق که چند سالی و ماهی نتوان گیتار بنوازم را نکته ی خوبی دیدم برای ذهن زیبایم :)

حال نکته ایی گفتن خواهم کرد که

 آویزه شود مثل گوشواره بر گوش هایتان 

-به آینده فکر کنیم 

_باور کنیم آینده میتونه با ذهنی زیبا روشن شه 

_آدم های زیادی آینده و اتفاقات ناگوار گذشته رو با یه تغییراتی توی _تفکراتشون زیبا کردن 

-چرا ما یکی از اونا نباشیم :)

                                             دعوت میکنیم از همه اونایی که این متن رو خوندن :)

  ذهن زیبا